‘DE TOEKOMST ZIET ER NU BETER UIT DAN WE OOIT MOCHTEN HOPEN!’

Marlene Khavetsa,  student Kledingmaken St. Theresa Youth Polytechnic

Marlene Khavetsa gaat ons voor naar een stenen gebouw met daarin zo’n vijfentwintig naaimachines. ‘Sinds begin dit jaar is dit mijn tweede thuis,’ zegt de zestienjarige terwijl ze het metalen hek opendoet, ‘kom, ik leid je even rond’. Marlene is een van de studenten Kledingmaken op de St. Theresa Youth Polytechnic in Kakamega, Kenia.

Binnen het ruime gebouw staan de grote breimachines aan haar linkerkant, dicht bij het raam. Een flinke hoeveelheid sweaters en helder gekleurde schooluniformen, allemaal door de leerlingen gemaakt, hangen door het hele lokaal. Andere studenten zijn druk bezig met breien en naaien,volledig geconcentreerd op hun werk.

Marlene loopt naar een hoek waar ze gaat zitten achter haar zwarte Singer naaimachine. Het geluid van al die zoemende machines dreigt haar woorden te overstemmen. ‘Vorig jaar stopte ik met mijn opleiding omdat mijn ouders geen vervolgonderwijs kunnen betalen’ zegt ze, terwijl haar vingers vakkundig de stof goedleggen, waarna ze een serie complexe steken naait. Ze pakt een tornmesje, gebruikt dat vakkundig en legt het weer terug. ‘Maar misschien is dit dan waarvoor ik in de wieg ben gelegd’.

Ze is niet de enige. Meer dan tachtig procent van de leerlingen op St. Theresa zijn voortijdige schoolverlaters. ‘Ik ben de oudste in een gezin van vier en dat betekent dat ik de verantwoording draag als mijn moeder weg is om klusjes te doen, zodat ze eten voor ons kan kopen. Een deel van de kleding die ik maak wordt verkocht op de plaatselijke markt en daarmee kan ik mijn familie ondersteunen.’

Marlene beheerst nu zowel de naaimachine als de breimachine. ‘Als ik mijn eigen naaimachine kan gebruiken, werkt dat lekkerder en ik kan zelf mijn tijd indelen’ Marlene komt uit een gebroken gezin, haar moeder is gescheiden van haar vader, die het gezin nog steeds niet ondersteund. ‘Ik heb in de korte periode dat ik hier op school ben alles geleerd wat ik moet weten. Dat komt vooral door de moderne machines die we ontvingen van Gered Gereedschap,’ zegt ze, terwijl ze even opkijkt en glimlacht.

Net als Marlene zijn de andere studenten van de afdeling Naaldvakken & Kledingmaken, zo een tweeënvijftig in totaal, behoorlijk ambitieus. Voor de meeste van hen is regulier vervolgonderwijs onmogelijk en dat maakt St. Theresa de best mogelijke tweede kans. ‘Hier hebben we betere machines dan op andere scholen in de regio, en dat geeft ons een voordeel’ voegt ze toe. ‘De toekomst ziet er beter uit dan we mochten hopen. ’