“VROEGER KON IK HIER ALLEEN MAAR VAN DROMEN”

Eliud Orwa, docent textielbewerking, Regional Vocational Training Center, Dar es Salaam, Tanzania

Sinds 2005 werkt Eliud Orwa als docent textielbewerking bij de Vocational and Educational Training Authority (VETA) in Tanzania. Deze semi-overheidsinstantie verzorgt op tal van plaatsen in dit Oost-Afrikaanse land vakopleidingen. Gered Gereedschap ondersteunt haar daarbij door de donatie van naaimachines en andere tools.

Na zo een beetje overal in Tanzania les gegeven te hebben, is Eliud ruim drie jaar geleden begonnen met het geven van cursussen kleding maken en ontwerpen in het opleidingscentrum van VETA in Dar Es Salaam. Gezien het grote aantal aanmeldingen zijn het blijkbaar populaire cursussen. “Absoluut,” zegt Eliud. “Zeker als je het vergelijkt met tien jaar geleden. Toen meldden zich vaak maar een handjevol leerlingen voor dit soort cursussen aan. Nu is er een run op. Elk jaar hebben we meer en meer leerlingen. Voor de korte cursus van zes maanden hebben zich dit jaar ruim vierhonderd cursisten ingeschreven en voor de langere cursus van drie jaar twintig.” Het zijn vooral jongeren die zich voor de korte cursus aanmelden. “En vooral vrouwen. Dit jaar heeft zich voor de korte cursus welgeteld maar één man aangemeld. Wat dat betreft hebben de heren een inhaalslag te maken,” zegt Eliud lachend.

Toekomstvisioen

Het grote aantal inschrijvingen voor de cursussen kleding maken roept bij Eliud het toekomstvisioen op van een belangrijke rol voor sommige van zijn leerlingen in de Tanzaniaanse en misschien wel internationale modewereld. “En waarom niet? Als je ziet hoeveel jongeren er jaarlijks hier met een opleiding beginnen, zou mij dat niks verbazen. Er zitten genoeg talentvolle leerlingen tussen. Maar je moet natuurlijk wel voldoende naaimachines hebben om al die cursisten goed te kunnen opleiden. Daar ontbrak het hier bij ons tot voor kort aan. Pas nadat Gered Gereedschap ons heeft geholpen met de donatie van een groot aantal naaimachines is dat drastisch verbeterd. Moet je je voorstellen: een jaar geleden hadden we voor vijf, zes leerlingen maar een machine beschikbaar. Nu is die verhouding twee op een. En tijdens sommige lessen zelfs een op een. Dat zijn verhoudingen waar ik vroeger alleen maar van kon dromen.”