‘HET MAG WEL EEN BEETJE VONKEN’

Paul Visser, vrijwilliger PR & Communicatie, Landelijk Bureau Amsterdam

Al die foto’s en al die teksten over Gered Gereedschap, waar komen die vandaan? Een deel van wat je leest komt uit het brein en van het toetsenbord van Paul Visser. Hij is sinds de zomer van 2015 tekstredacteur en lid van het tekstteam van het landelijk bureau van GG. Dat is de centrale coördinatie en serviceclub in Amsterdam, die de nationale dingen aanpakt en de lokale werkplaatsen ondersteunt. Ook daar: veel vrijwilligers, inclusief Paul.

Paul is een kind van 020. Geboren in de swinging sixties, afgestudeerd als drs. geschiedenis in de barre jaren ’80. Geen baan in zijn vakgebied te vinden en omdat er toch echt brood op de plank moest komen is-ie aan de slag gegaan als advertentieredacteur bij een grote uitgever. ‘Ik heb de bakens verzet. Ik hou ervan te onderzoeken en dat wat ik dan vind over te brengen op anderen. Bij voorkeur niet zo standaard, maar enthousiast, met bezieling. Het mag wel een beetje vonken. Dat kan goed met tekst. Historie is nu mijn hobby.’

Inmiddels heeft Paul een schat aan ervaring opgedaan in de uitgeverij, de wereld die hij nooit meer verliet. Dat vakgebiedis erg veranderd ( vroeger was de krant ‘een mijnheer’, nu zet iedereen overal alles online) en Paul’s professie dus ook. Het werd veelvormig: advertentieondersteuning, sales support, content management, andere organisaties en reorganisaties. In 2015 gebeurt het: Paul wordt boventallig verklaard en verliest zijn baan. ‘Dat was een flinke opdoffer en een moment voor bezinning: en nu? Ik wil me verder ontwikkelen in schrijven: meer inhoudelijk, overbrengen op mijn manier, als redacteur teksten beoordelen en verbeteren. Dus stop ik tijd in het zelf schrijven van fictie en een weblog. Via Twitter zag ik een oproep van een oud-collega dat Gered Gereedschap tekstschrijvers zoekt. Die club kende ik niet goed, het blijkt vooral no-nonsense te zijn, veel vrijwilligers die mooie, duurzame projecten doen. Onze ‘troep’ blijkt goud waard te zijn.’

Paul gaat aan de slag voor GG, naast het zoeken naar werk. Zijn mooiste klus tot nu toe? ‘Het andere karakter van de artikelen uit de projectlanden. Eerst stuurden we een standaard mail naar Afrika met de vraag naar het verhaal van het project en het effect. Daar kwam soms weinig of helemaal niks op terug. Het is best lastig je verhaal op te schrijven in het Engels, niet je eigen taal. Nu hebben we een andere aanpak: lokale schrijvers en fotografen gaan ter plaatse voor een goed verhaal en kwaliteitsfoto’s. Ik was nauw betrokken bij het opstarten van die nieuwe aanpak. Nu hebben we een betere sturing en krijgen we veel betere teksten.  Samen met andere vrijwilligers vertaal en bewerk ik die teksten, zodat de Nederlandse donateurs en vrijwilligers kunnen lezen en zien wat er daar gebeurt.’ De zoektocht naar werk heeft uiteindelijk een (tijdelijke fulltime) baan opgeleverd. Paul blijft actief voor GG: ‘ Ook als die baan ‘écht’ wordt, blijf ik betrokken bij GG. Mijn commitment is voor de lange termijn!’